Bliska znajoma wspomniała, że bieganie ją nudzi… i zapytała o czym ma myśleć, kiedy biega:)
Przypomniał mi się Murakami Hanuki, który w czasie biegania przygotowuje się do wystąpień publicznych. Próbowałam wyjaśnić koleżance, że nie ma obowiązku myśleć… Ma wykonywać tylko to, na co się umówiła ze sobą, robić krok za krokiem, krok za krokiem, oddech za oddechem…
Nie ma obowiązku biegania
Nie wiem, czy dała się przekonać, ale za to zainspirowała mnie do tego, aby zwrócić uwagę na własne „o czym myślę, kiedy biegam”. Jaki wynik? … Nie wiem. Nie wiem o czym myślałam. Tyle tego przetoczyło się przez moją głowę – a w efekcie nic konkretnego w niej nie zostało. Myślałam o:
- psie, który odbiegał – bałam się, że się zgubi,
- o oddechu, którego czasami brakowało,
- o tym, że ciepło i że w lesie nawet sucho,
- o moim niedoszłym projekcie, który w ostatniej chwili się wywalił,
- o tym, czy wrócić do domu po 5 kilometrach, czy wydłużyć trasę do 10,
- o koledze Karolu, który kilka tygodni zaczął biegać a teraz biega szybciej ode mnie i planuje półmaraton, do którego ja jakoś nie mam przekonania,
- o zawodach, na które warto się zapisać,
- o świętach, o wyjazdach,
- o nowej pracy, którą wzięłam na siebie,
- o obiedzie, który potrzebuję zaplanować na czas, kiedy dzieci wrócą ze szkoły,
- o moim nowym wspaniałym robocie kuchennym i czy nie zaangażować się w jego sprzedaż,
- o tym, że pora udekorować dom na święta,
- o tym, że trzeba coś nowego na bloga wpisać,
A teraz powiedzcie mi, kto z Was daje sobie czas, aby pomyśleć o tych wszystkich rzeczach, które dzieją się koło niego? Przyzwyczajeni jesteśmy do tego, że z myślami coś należy zrobić. Jest pomysł – warto go zrealizować. Mam coś do zrobienia – pamiętać i zrobić. Zapominamy, że myśli w naszej głowie to osobliwe projekcje, które dostarcza nam w każdej chwili nasz mózg. Zapędzeni i zestresowani bardzo często żyjemy pod presją własnych myśli. Nie umiemy widzieć w nich mgły, która zaciemnia nasz umysł.
W następnym wpisie o tym, jakie mam korzyści z myślenia o tych wszystkich wymienionych głupotach… i z biegania
Przejdź szybko, do części drugiej artykułu TUTAJ
A co powiesz, na coaching w ruchu? Wiele osób nie chce siedzieć i gadać. Woli się ruszać. Co więc powiesz na coaching w ruchu? Zapraszam. A może chcesz po prostu trenować – daj mi znać:D Coś wymyślimy. Najlepiej zapisz się przez ten formularz
Bądź ze mną w kontakcie!
Zapisz się do newslettera, który wysyłam zwykle raz w tygodniu. Będziesz wtedy zawsze na bieżąco z tym, co u mnie i u moich klientów. A w ogóle, to lepiej mi pisać, dla tych, którzy czekają - nie dla wszystkich:D