Dane Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) alarmują. Lawinowo wzrasta populacja osób w podeszłym wieku. Tym samym zwiększa się liczba osób chorych na choroby przewlekłe i niesprawność, znacznie obciążając resztę społeczeństwa. 

Ale to cały świat i wielkie statystyki. Dopiero, gdy we własnym życiu mierzysz się z obecnością np. rodzica – seniora dostrzegasz, jak trudno pogodzić normalne życie z koniecznością wspierania bliskiej osoby. Jak się czujesz, gdy wiesz, że Twoja mama przez cały dzień czeka na Ciebie w domu? I w tym czasie w ogóle nie wychodzi z pokoju? Bo schody. Bo zimno. Bo tak…

A jak się masz, gdy odkrywasz, że nie zjada potraw, które przygotowałaś? Albo wtedy, gdy widzisz, że nie panuje nad ilością koniecznych lekarstw i trzeba być przy niej, za każdym razem, gdy jest na nie pora? Czy przypadkiem nie jest tak, że aby mogła spotkać się z lekarzem, Ty musisz brać wolne w pracy, żeby ją dowieźć? A może dla jej bezpieczeństwa zamykasz ją w domu, jak pewna rodzina, która nie chciała myśleć o domu opieki, ale ze względu na konieczną pracę musiała to robić – dla bezpieczeństwa? A czy Wasz lekarz mówi Wam podczas wizyty, jak opiekować się Waszym seniorem? A może bardziej skupia się na dawkowaniu kolejnych lekarstw, niż na tym, co zrobić, aby te dawki zmniejszyć?

A czy wiesz, że osoby w wieku starszym są szczególnie narażone na niedobory składników pokarmowych? Otyłość jest jednym z objawów niedożywienia – wbrew temu, co przyjęło się myśleć. A anoreksja jest jedną z typowych chorób w starszym wieku. Gdy znika łaknienie – to żaden problem, żeby nie jeść. Samodzielna opieka nad seniorem jest jednym z bardziej wymagających doświadczeń życiowych. Jeśli chcesz, pomogę Ci przywrócić równowagę w rodzinie. Zamów wstępną konsultację, abyśmy mogli ustalić kolejne kroki i działać według planu.