Po trzecie: małe pączki to też pączki. A przez to, że są małe, to wchłaniają więcej tłuszczu.

Po czwarte: umów się ze sobą, ile i o której zjesz te desery. I się
tego trzymaj. Masz dobrą okazję do trenowania asertywności:)

Po
piąte: odmawiając nie zasłaniaj się odchudzaniem. Ludzie już tyle razy
to u Ciebie słyszeli, że Ci nie uwierzą, a jeszcze będą podsuwać Ci
smakołyki pod nos, żeby sprawdzić, czy jesteś konsekwentna. Możesz
mówić, że już zjadłaś wystarczająco, albo że boli Cię brzuch z
przejedzenia.

Po szóste: jedz posiłki. Głódne ciało to głodny
mózg, a ten zrobi wszystko, żeby wyostrzyć Twoją uważność na stojące
obok pączki. Jedz regularnie, to co zwykle, a pączki przestaną Ci
chodzić po głowie.

Po siódme: trenuj uważność. Twoje kubki smakowe potrzebują JEDNEGO kęsa, aby się w pełni odpalić. Pamiętaj, że masz też zmysł zapachu, wzroku, dotyku. Sprawdzaj, jak u
Ciebie działają i w ten sposób doświadczaj pełni smaków oraz wydłużaj
czas jedzenia smakołyku.

Po ósme: kupuj pączki. Gdy przygotujesz w
domu furę pączków – będzie Ci łatwiej zjeść więcej. Łatwiej zapanujesz
nad ilością zjadanych łakoci, gdy kupisz je na sztuki.

Po dziewiąte: sport. Gdy się ruszasz możesz zjeść więcej i jakoś tak się składa, że wtedy nie wrzucasz w siebie byle czego:)

A jaka jest moja strategia na Tłusty Czwartek?
Pączek na podwieczorek. Najlepszy w mieście. Z super nadzieniem, bez
lukru. Do kawy. Jedzony z przyjemnością i podczas miłej pogawędki z
mężem. W innej sytuacji bez sensu jest ten tłusty czwartek:P

P.S. Słyszałam, że moje chłopaki się namawiali, że będą pitrasić.. To będzie trudny wieczór:)